အပန္းေၿဖရာ တစ္ေနရာ

Tuesday, June 23, 2009

14 comments
ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန ့တုန္းက အိမ္တြင္းေအာင္းေနတာၾကာၿပီး ၿဖစ္လုိ ့ အၿပင္လည္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ေန ရာ ကေတာ့ Marina Barrage Building ေလးပါ။ ထူးၿခားခ်က္က အေပၚေခါင္မုိးေပၚမွာ ၿမက္ပင္ေတြ စုိက္ထားတယ္။ အဲဒီအေပၚက ေနၿပီးေတာ့ စင္ကာပူၿမဳိ ့ရဲ ့ Veiw ေတြ ရႈႏုိင္သလုိ စြန္လြတ္လုိ ့လည္းရပါတယ္။ အဲဒီေနရာကုိ Marina Bay Mrt ကေန Shuttle Bus စီးၿပီး သြားလုိ ့ ရပါတယ္။ ည ကုိးနာရီအထိ ကား(အၿပန္ဘက္) ရွိပါတယ္။ေနရာေတာ့ နည္းနည္းက်ဥ္းေပမဲ့ အထုိက္ အေလ်ာက္ေတာ့ လာလည္ တဲ့သူရွိပါတယ္။ က်ေနာ္ လက္ေဆာ့ၿပီး ရုိက္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပုံေတြကုိ သည္းခံၿပီး ၾကည့္ေပးၾကပါအုံး (အေပ်ာ္တန္းရုိက္ထားတာမုိ ့ အားနည္းခ်က္ရွိရင္ ၾကဳိေတာင္းပန္ပါတယ္)




Marina Barrage Building ရဲ ့အဝင္ဝ
ဝင္ေပါက္ကေန ဘယ္ဘက္ခ်ိဳးရင္ ေရပန္းေတြႏွင့္ ေဆာ့ေနၾကတာကုိ ေတြ ့ရပါတယ္
ညာဘက္ခ်ိဳးရင္ေတာ့ တီးဝုိင္းေဖ်ာ္ေၿဖေနတာကုိ ေတြ ့ရပါတယ္
ပင္လယ္ဘက္ မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ စားေသာက္ဆုိင္
တံတားေလးကေန Marina Barrage Building ကုိၿမင္ရတဲ့ပုံပါ
တံတားကေန ပင္လယ္ၿမင္ကြင္း
တံတားကေန ၿမင္ရတဲ့ ေကာင္းကင္ေပၚပ်ံေနတဲ့ စြန္ေတြ
Marina Barrage Building ၿမက္ခင္းၿပင္(အေပၚဆုံးထပ္) မွာ စြန္လြတ္ေနၾကတဲ့သူမ်ား-၁
Marina Barrage Building ၿမက္ခင္းၿပင္(အေပၚဆုံးထပ္) မွာ စြန္လြတ္ေနၾကတဲ့သူမ်ား-၂
Marina Barrage Building အတြက္ လွ်ပ္စစ္ထုတ္ေပးတဲ့ Solar Park
စင္ကာပူမွာ ေရႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ ဓါတ္ပုံၿပခန္း- ၁ (အတြင္းပုိင္းၿမင္ကြင္း)
1960 တုန္းက ပုံ
1963 က ပုံ
စင္ကာပူမွာ ေရႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ ဓါတ္ပုံၿပခန္း- ၂ (အတြင္းပုိင္းၿမင္ကြင္း)
စင္ကာပူမွာ ေရႏွင့္ပတ္သက္တဲ့ ဓါတ္ပုံၿပခန္း- ၃ (အတြင္းပုိင္းၿမင္ကြင္း)
ေက်ာက္ႏွင့္အလွဆင္ထားတဲ့ လမ္းေလး
အၿပန္မွာ ကားေပၚကေန လွမ္းရုိက္ထားတာပါ

ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ား

Wednesday, June 17, 2009

8 comments
ဟင္းအမယ္စုံတဲ့ ထမင္းဝုိင္း တစ္ဝုိင္းမွာ အရသာရွိတဲ ့ဟင္းခြက္ေၾကာင့္ ခံတြင္းၿမိန္ေစတာမဟုတ္လား။ အဲဒီလုိပဲ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲမွာ စစ္မွန္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြေၾကာင့္ ဘဝဟာ ခ်ိဳၿမိန္သာယာႏုိင္စြမ္း ရွိၾကမယ္ ဆုိတာ ၿငင္းလုိ ့မရဘူးထင္ပါတယ္။ ခင္မင္ၿခင္း ဆုိတဲ့ စိတၱဇနာမ္ကုိ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ၿပလုိ ့မရေပမဲ့ စကားတစ္ခြန္း ၊ အၿပဳအမူ တစ္ခ်ိဳ ့တစ္ေလေတြႏွင့္ မိတ္ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ဆုိတာကုိေတာ့ အသိအမွတ္ၿပဳႏုိင္ၾကမွာပါ။

မိတ္ေဆြေကာင္းေတြနဲ ့အတူရွိေနၿခင္းက အထီးက်န္ဆန္မႈဆုိတဲ့ ေဝါဟာရႏွင့္ ကင္းကြာခြင့္ ရရွိေစတာကုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အမက္ေမာဆုံးပါပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ အေပါင္းအေဖာ္မက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေတာင္မွ ေဘာလုံးကန္၊ ေရကူး ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္တရုံးရုံးရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းမတက္ႏုိင္လုိ ့စာကူးေပးရမယ္ဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသခ်င္တာနဲ ့ အၿပဳိင္အဆုိင္စာကူးေပးခ်င္တဲ့ အေပါင္းအေဖာ္ေတြကုိေတြးတုိင္း ၾကည္ႏူးမိၿပန္တယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဆုိတာ ေႏြးေထြးမႈ ၾကည္ႏူးမႈ ဆုိတဲ့ ရသေတြၿပည့္လွ်ံေနတာပါပဲ။

ကုိယ္တုိင္ေၿဖရွင္းရမဲ့အခက္အခဲနဲ ့ၾကဳံတုိင္း “စိတ္ဓါတ္မက်နဲ ့ မင္းလုပ္ႏုိင္မွာပါ” စကားတစ္ခြန္းကုိ အၿမဲႏွစ္သိမ့္ ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ကြ်န္ေတာ္ အတုိင္းမသိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။သူတုိ ့ ေပးတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားေတြ ကေန စတင္ၿမစ္ဖ်ားခံၿပီး ရင္ဆုိင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဘဝတုိက္ပြဲေတြလည္း အမွတ္ရစရာေတြပါ။ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဆီကေနရရွိတဲ့ ရဲရင့္ၿခင္း ၊ ယုံၾကည္မႈတုိးတက္ေစၿခင္း ဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္ကလည္း အၿမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားစရာ ေကာင္းလြန္းလွၿပန္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ မုိက္ရူးရဲဆန္ၿပီး လမ္းမွားေတြေလွ်ာက္မိတဲ့အခါေတြမွာ အမုန္းခံၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ႏွင့္ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ၿပဳၿပင္ေပးတတ္သလုိ၊ အတၱၾကီးသလုိၿဖစ္သြားတဲ့ အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခ်ိဳ ့မွာလည္း ခ်စ္ေသာမ်က္စိၿဖင့္ ေဝဖန္ရွင္းၿပရဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဟာလည္း မရွိမၿဖစ္ပါပဲ။ ပန္းတုိင္ မယိမ္းယုိင္ေလွ်ာက္ႏုိင္ခဲ့တာ တူညီတဲ့ေၿခလွမ္း၊ မေနာခ်င္းနီးစပ္တဲ့ မိတ္ေဆြစစ္ေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

ကမၻာ ့ရြာၾကီးလုိ ့တင္စားထားတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီး ထဲမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြအတြက္ ေရၿခားေၿမၿခားမွာ ရွိေနၾကေပမဲ့ အစိမ္းေရာင္ မီးသီးေလး ရဲ ့တစ္ဖက္ကေန ရင္ဖြင့္တုိင္ပင္လို ့ အက်ိဳး ႏွင့္ အေၾကာင္း အတူတူခြဲၿခားၿပီး ဝမ္းနည္းၿခင္း ဝမ္းသာၿခင္း မွ်ေဝၾကတဲ့ ထာဝရမိတ္သဟာေတြဟာလည္း ဆုလာဘ္ပါပဲ။ ဒီလုိ အရွိကုိ အရွိတုိင္း စိတ္ရင္း မွန္မွန္ႏွင့္ ဆက္ဆံေပးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ ့ အခန္းဂဏၭကလည္း အေရးပါလြန္းလွၿပန္တယ္။

အေပါင္းအသင္းေတြနဲ ့ ေတြဆုံခြင့္ရတဲ့ အခုိက္အတန္ ့ဒီအခ်ိန္ေလးေတြဟာ တန္ဖုိးရွိလြန္းပါတယ္။ ေႏွာင္းမွ သတိတရႏွင့္ တမ္းတေနၿခင္းက မုိးပ်ံပူေဖာင္း လက္ကေန လႊတ္လုိက္သလုိမ်ိဳး ၿပန္ရဖုိ ့မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဓူဝံၾကယ္ တစ္စင္းထဲ အေဖာ္မဲ့ၿပီး ပုိေတာက္ပေနတာထက္ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္လုိ အေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ ့ ေရာင္ၿခည္ၿဖာလုိ ့အလင္းေဆာင္ေနတာကုိေတာ့ ပုိႏွစ္ၿခဳိက္မိတာအမွန္ပါပဲ။

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တဂ္ထားတဲ့ ညီမေလးေဇာ္ ေရ ေက်နပ္ေပးပါေနာ္။ ဒီတဂ္ပုိစ့္ေလးကုိ ဆက္တဂ္ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးၿပီးၾကေနၿပီး။ လူမႈက်င့္ဝတ္မွာပါတဲ့ မိတ္ေဆြက်င့္ဝတ္ေလး ကုိ ကြ်န္ေတာ္အခု ၿပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္း ခ်ေရးၾကည့္မိပါေတာ့တယ္။

ေပးကမ္း ခ်ီးၿမွင့္ ၊ ကုိယ္ႏွင့္ ယွဥ္ထား
စီးပြားေဆာင္ရြက္ ၊ ႏႈတ္ၿမြတ္ ခ်ိဳသာ
သစၥာ မွန္ေစ ၊ ဝတ္ငါးေထြ က်င့္ေလ မိတ္သဟာ

သူ ႏွင့္ အတူ

Thursday, June 11, 2009

13 comments


အေပၚယံ အေရာင္ေတြ အဆင္ေတြက ရာသီဥတု အေၿပာင္းအလဲေၾကာင့္ သူ ့ ကုိ လူေတြ ေၿပာင္းလဲၿပစ္ ခဲ့ၾကသလုိမ်ိဳး သူ ့ရဲ ့အတြင္းသေဘာကုိ က်ေတာ့ အသက္အရြယ္ အပုိင္းအၿခား ႏွင့္ အေၿခအေန ေတြက ေၿပာင္းလဲ လုိက္ၾကတယ္။ ေၿပာင္းလဲမႈႏွင့္အတူ ေလးနက္ၿခင္းေတြ ပါဝင္လာတဲ့ သူ့ ့ကုိ ကြ်န္ေတာ္ တစ္ခါတစ္ေလ ၿပစ္ခ်ခ်င္ ခဲ့သလုိ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း မက္မက္ေမာေမာ တြယ္တာေနမိခဲ့ေတာ့တယ္။


ငယ္ရြယ္စဥ္ ကေလးဘဝတုန္းက သူဟာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ထုတ္ပုိးသယ္ေဆာင္ေပးလုိ ့ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ အတူတူရင္ဆုိင္ၿဖတ္သန္း ေပးခဲ့ဖူးတယ္။ လမ္းညႊန္ၿပသေပးမဲ့ ဆရာဆရာမ၊ ေႏြးေထြးတဲ့ မိဘအသုိက္အၿမဳံ ၊ ၿမဴးထူးခုန္ေပါက္ေဖာ္ ခ်စ္စရာသူငယ္ခ်င္းေလးေတြေၾကာင့္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတဲ့ အၿဖဴအစိမ္း ဘဝ ေလး ဟာ အရာရာမက္ေမာစရာေတြႏွင့္ ၿဖဴစင္ရုိးသားစြာ သူႏွင့္အတူ ကုန္လြန္ၿပီးေၿမာက္ခဲ့တယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ရဲ ့ဆုံမွတ္ ဝါသနာပါရာ လမ္းစအထိ သူလုိက္ပါပုိ ့ေဆာင္ခဲ့ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ သူနဲ ့ အခုိက္အတန္ ့ေလး ေဝးကြာခဲ့တယ္။


ေနာက္ေတာ့ ယုံၾကည္မႈ ခပ္ပါးပါးေလးထုပ္ပုိးၿပီး ထည္ဝါခံ့ညားတဲ့ ေက်ာင္းပရဝဏ္ထဲကုိ ေၿခခ်ၿပန္ေတာ့လည္း သူဟာ အဆင္တစ္မ်ိဳးႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္နဲ ့အတူ မခြဲမခြာရွိေနခဲ့ၿပန္တယ္။ လက္ေတြ ့အသက္ေမြးပညာရပ္ေတြႏွင့္ က်ယ္ၿပန္ ့လွတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရးပညာရပ္ေတြကုိ ေပးေဝတဲ့ တကၠသီလာမွာ ပညာႏွင့္စိတ္အဟာရ ေသာက္သုံးခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြေရာ သူကအနားမွာပါပဲ။ခ်စ္ၿခင္းမ်ားႏွင့္သီတဲ့ကဗ်ာေတြ ကိႏၵရီ ကိႏၵရာအလြမ္းေတြ ေၿခြခဲ့တဲ့ ကဗ်ာစာအုပ္ေလးေတြရဲ ့ နင့္နင့္နဲနဲ အလြမ္းထုၾကီးကုိလည္း သူက မၿငဳိမၿငင္သယ္ခဲ့ေပးတယ္ေလ။ အဲဒီတုန္းကဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္သလုိပဲ သူလည္း လန္းဆန္းေပါ့ပါးစြာႏွင့္ ေလမွာလြင့္ေနမွာပါပဲ။


ဒီလုိႏွင့္ နာရီလက္တံ ေၿပာင္းလဲကုန္ဆုံးသြားတာႏွင့္အတူ အေၿပာင္းအလဲ ကုိရင္ဆုိင္ၾကဖုိ ့ကြ်န္ေတာ္အပါအဝင္ သူလည္းပါလာခဲ့ၿပန္တယ္။ အခုဆုိရင္ အလုပ္ တာဝန္ေတြ ေနရာယူလုိ ့ သူလည္း ေလးလံေနေလာက္ၿပီး။ အရင္ကလုိ ေပါ့ေပါ့ပါးပါးအရာေတြ သယ္ေဆာင္ေပးခဲ့သလုိမ်ိဳး မသြက္လက္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ သူ ့ညည္းသံသဲ့သဲ့ေတာင္ၾကားမိေသးတယ္။ ဒါက “လူ ့ဘဝ ဝင္ကာစ တံခါးေပါက္ပဲ ရွိေသးတယ္”လုိ ့ကြ်န္ေတာ္က ခပ္တုိးတုိး အားေပးမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကေရာ မိဘေအးရိပ္ၿမဳံနဲ ့ ေဝးကြာ ၊ တုိင္ပင္ေဖာ္သူငယ္ခ်င္းေတြမဲ့တဲ့ ဒီေနရာမွာ အားငယ္ေနလုိ ့ ၿဖစ္ပါ့မလား။ အရႈံးေတြကုိ လက္ကမ္းဖုိ ့မွ ကြ်န္ေတာ္က သတၱိ မရွိဘူးဆုိရင္ ၊ လာမဲ့မနက္ၿဖန္ေတြမွာ ေမွ်ာ္လင့္ၿခင္းနဲ ့ထုဆစ္မဲ့ ကြ်န္ေတာ့္မူပုိင္ အိမ္ေလးရုပ္လုံးေပၚဖုိ ့ဆုိရင္ သူ ဆုိတဲ့ ပခုံးထက္မွာ အၿမဲေနရာယူခဲ့တဲ့ အေဖာ္မြန္လြယ္အိတ္ေလး ကုိလြယ္ ကြ်န္ေတာ္ တုိက္ပြဲဝင္ဆင္ႏႊဲရအုံးမယ္။

အုိးမုိင္ ဂရမ္းမား.......အုိးမုိင္ ဂရမ္းဖား တုိ ့

Tuesday, June 2, 2009

13 comments
(ပုံကုိ www.google.com မွ ရရွိသည္။)

ပတ္ဝန္းက်င္မွာ “ငါ ေၿမးခ်ီခ်င္ေနပါၿပီးေတာ္” ဆုိတဲ့ အဘြားအုိတုိ ့ရဲ ့ပူဆာသံ၊ “ဂုိး…...ဂုိး” ဆုိၿပီး ေၿမးႏွင့္အတူ ေဆာ့ေနတတ္တဲ့ အဘုိးအုိေတြရဲ ့ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ၿမင္ကြင္းေလးေတြကုိ ၾကားရၿမင္ရတုိင္းကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ “ဂရမ္းမား ဂရမ္းဖား” တုိ ့ကုိ သတိရမိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ေၿမးဦး ဆုိေတာ့ သူတုိ ့ရဲ ့ အခ်စ္ကုိ တစ္ၿပဳံၾကီး ရခဲ့သလုိ ကြ်န္ေတာ္ကလည္း သူတုိ ့ ကုိ သံေယာဇဥ္ ၾကီးပါတယ္။ “သားအခ်စ္ ေၿမးအႏွစ္”တဲ့ မဟုတ္ဘူး လား။ ငယ္ငယ္တုန္းက သူတုိ ့ႏွင့္ လက္ပြန္းတတီးေနလာခဲ့ေတာ့ သူတုိ ့ရဲ ့ပုံရိပ္ေတြ မ်က္စိထဲ တၿဖတ္ၿဖတ္ ၿမင္ေယာင္မိတယ္။

(၁)ဘုိးစီ
ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ အေမ ဘက္က အဘုိးစီ အေၾကာင္း အရင္ေၿပာၿပမယ္ ။ သူက ၾကဳံတုိင္းရြာက သူၾကီးဘစီေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ ဒါေပမဲ့ သူ ့ေခတ္တုန္းက “အုတ္ကထ” ေပါ့ ။ ေနာက္ၿပီး အဘုိးက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းဆင္း ပီပီ သားသမီး ေၿမးေတြ စုၿပီး ဆုံတုိင္း ဆုံးမစကားတရားေဟာေလ့ရွိတရ္။ တရားေတာ့ အေဟာေကာင္း အေၿပာေကာင္းပဲဗ်ိဳ ့။ ေနာက္မွ အဖြားဆီသိရတာက အဘုိးက တရားၾကီးပဲ ေဟာလုိ ့ေကာင္းတာ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ သူလူပ်ိဳတုန္းက အေၿပာေကာင္းေတာ့ ေကာင္မေလးေတြ ဝုိင္းဝုိင္းလည္တယ္တဲ့ေလ။ ဝမ္းနည္းဖုိ ့ေကာင္းေလစြ။ ကြ်န္ေတာ့္ အဖုိးေၿခရာ နည္းနည္းမွ မလုိက္မွီခဲ့ဘူး။ ဟြန္း :)
အဘုိးက ေၿမးေတြႏွင့္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိေနတတ္တယ္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သြားမယ္ ဆုိရင္ေတာင္မွ အိမ္က ရြာပါက်ဲရုိး(ခ)ေထာ္လာဂ်ီေလးကုိ ထုတ္ၿပီး သားသမီးေၿမးေတြႏွင့္ အတူခ်ီတက္တာ။ ကြ်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သြားရင္ ေမာင္ႏွမေတြႏွင့္ ထမင္းဟင္း လက္ဆုံစားၿပီးေဆာ့ရလုိ ့ေပ်ာ္ခဲ့သလုိ အဘုိးေခၚလုိ ့ တရားနာရတာေၾကာင့္ ဘာသာေရးအသိႏွင့္ ရင္းႏွီးခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး အဘုိးက လယ္ယာၿခံေၿမ ကုိယ္တုိင္ပါရမွ ေက်နပ္ေတာ့ လယ္ထဲ ၿခံထဲ အခုထိ ဆင္းတုန္း ပဲဗ် ။ အားလုံးက ဝုိင္းတားေပမဲ့ စက္ဘီး တစ္စီးႏွင့္ ခုိးခုိးထြက္တာ။ အခုေတာင္ သူက ဆုိင္ကယ္သင္ေပးပါ တဲ့ ေလ။ ေနာက္မွသိတာက သူ ့သူငယ္ခ်င္း အဖုိးၾကီးတစ္ေယာက္ကုိ အားက်လုိ ့တဲ့။ မ်က္စိလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး အဲဒါေတာင္သူက ။ လူၾကီးေတြ ဆုိးရင္ေတာ့ ဘယ္ေၿပာလုိ ့ ရမလဲေနာ္ :)

(၂)ဖြားထားခင္
အဘြားက ရုိးရုိးေအးေအးေလးႏွင့္ ခ်စ္ဖုိ ့အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ်။ ငယ္ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ အေဖ ရုိက္ရင္ အဖြားဆီ ေၿပးတယ္။ အေမဆူရင္လည္း အဖြားဆီေရာက္တယ္။ အဖြားေပါင္ေပၚ အိပ္ၿပီး ကြ်န္ေတာ္ငုိငုိေၿပာတဲ့ စကားကုိ ၿပဳံးၿပီး နားေထာင္တတ္တရ္။ အဲဒီတုန္းက အဖြားဟာ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ သူရဲေကာင္းၾကီးေပါ့။ ေၿပာရမယ္ဆုိရင္ အဖြားက နည္းနည္းေတာ့ ကပ္စီးနည္းတာလား စည္းစနစ္က်တာလားေတာ့ မသိဘူး။သူက “အိမ္ေနာက္မွာ ေစ်းဆုိင္တည္” စကားအတုိင္းပဲ အိမ္ေနာက္ ေၿမကြက္လပ္မွာ စုိက္ထားပ်ိဳးထားတဲ့ သစ္သီး ဝလံေတြ ဟင္းသီးဟင္းရႊက္ေတြႏွင့္တင္ ေစ်းထဲကုိသြားစရာမလုိေတာ့ဘူး။ အဲဒီမွာ တစ္ေန ့ လုံးတကုတ္ကုတ္နဲ ့အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္တယ္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အဖြားဆီသြားရင္း ကူရင္းနဲ ့ စုိက္ပ်ိဳးေရးလုပ္တာ ဝါသနာ ပါလာေတာ့တယ္။

(၃)ဖုိးလုံး
ကြ်န္ေတာ့္ အေဖ ဘက္က အဖုိးေပါ့။ သူက စိတ္က ခပ္တုိတုိရယ္။ လူပ်ိဳတုန္းကဆုိရင္ ဘယ္မွာရန္ပြဲၿဖစ္လဲ သြားမေမးနဲ ့ သူ ပါတယ္တဲ့။ သူ ့အမ်ိဳးေတြထိရင္ သူက တုတ္ဆြဲ ဓါးဆြဲတဲ့အထိ ဆုိးတယ္တဲ့ေလ။ အိမ္ေထာင္ က်ေတာ့မွ အဖြား ထိန္းႏုိင္လုိ ့ ေၿခၿငိမ္သြားတယ္လုိ ့ေၿပာတာပဲ :):) ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါ အၿပင္မွာရန္ၿဖစ္ေတာ့ ၾကီးေတာ္အပ်ဳိၾကီးက “ဘမ်ိဳး ဘုိးတူ” တဲ့။ အဲဒါ အဘုိးၾကားေတာ့ “ငါ့ေၿမးပဲ ငါနဲ ့တူမွာေပါ့”တဲ့။ ဟီး အဲလုိ အားေပးတာ။
ငယ္ငယ္တုန္းက အဖုိးလုံး စိတ္ေကာင္းဝင္တဲ့ အခ်ိန္ဆုိရင္ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ဘယ္သြားသြား ခ်ီပုိးၿပီး ေခၚသြားတတ္တရ္။ မုန္ ့စားရေတာ့ ဖုိးလုံးနားမွာပဲ ကပ္ေနတာေပါ့။ ဒါကုိ သူက ၾကြားေသးတရ္။ “င့ါေၿမးက ငါ့ကုိ
ေတာ္ေတာ္ခ်စ္တာတဲ့”။ အဟတ္

(၄)ဖြားခ်စ္စိန္
အဖြားကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ကေလးဘဝကတည္းက ဆုံးသြားပါၿပီး။ အဖြားက ေက်ာင္းဆရာမဆုိေတာ့ အရမ္း စည္းကမ္းၾကီးတယ္တဲ့။ အိမ္မွာ ထမင္းစားရင္ ဟင္းကသူ ့ခြဲတမ္းႏွင့္သူ ပဲ ။ ကုန္သြားရင္ မရေတာ့ဘူး။ ဝန္ထမ္းဆုိေတာ့လည္း ရတဲ့လစာနဲ ့ေခြ်တာ တာလည္း ၿဖစ္မယ္ထင္တယ္။ အဲဒါကုိ အခုထိ က်င့္သုံးေနတာက ၾကီးေတာ္အပ်ိဳၾကီးဆရာမေတြေပါ့။

“အုိးမုိင္ ဂရမ္းမား…အုိးမုိင္ ဂရမ္းဖား တုိ ့” အေၾကာင္းကုိ မၿပင္မွာမေၿပာၿဖစ္သမွ် ဘေလာ့မွာ ေရးလုိက္ၿပီး။ တကယ္လုိ ့ ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ဂရမ္းမား တုိ ့ဂရမ္းဖားတုိ ့ ဘေလာ့ကင္းလုပ္လုိ ့ေတြ ့သြားရင္ ဒီတဂ္ပုိစ့္ေလးကုိ တဂ္တဲ့ အမ ၿမေရလ်ဥ္ ပဲေနာ္။ :) :) :)

လူတုိင္း ေနဝင္ခါနီးအခ်ိန္ဆုိတဲ့ အရြယ္ကုိ တစ္ေန ့ေတာ့ေရာက္ၾကမွာပါပဲ။ အဲဒီအခါက်ရင္ ကုိယ့္ေၿမးေလး ေတြနဲ ့ စကားေတြ ေၿပာရင္း အထီးက်န္ခ်ိန္ကေလးကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေက်ာ္ၿဖတ္ ခ်င္ၾကမွာပါ။ ဒါမွမဟုတ္ဘူး ဆုိရင္ ေၿမးေလးေတြရဲ ့ အကူအညီနဲ ့ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ ခ်င္ၾက မွာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တုိ ့လည္း မိဘေတြလုိပဲ သူတုိ ့ကုိ ေဖးမေစာင့္ေရွာက္ၾကစုိ ့ေနာ္။

တဂ္ပုိစ့္ဆုိတဲ့အတုိင္း လက္ဆင့္ကမ္းရမဲ့ တာဝန္ေလးရွိၿပန္ေလေတာ့ အပ်ိဳၾကီးမမဘၾကီးေတာ္ ညီေဇာ္ ႏွင့္ေႏြးေနၿခည္ တုိ ့ေရ................
 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB