ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ား

ဟင္းအမယ္စုံတဲ့ ထမင္းဝုိင္း တစ္ဝုိင္းမွာ အရသာရွိတဲ ့ဟင္းခြက္ေၾကာင့္ ခံတြင္းၿမိန္ေစတာမဟုတ္လား။ အဲဒီလုိပဲ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး စိတ္အေထြေထြႏွင့္ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲမွာ စစ္မွန္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြေၾကာင့္ ဘဝဟာ ခ်ိဳၿမိန္သာယာႏုိင္စြမ္း ရွိၾကမယ္ ဆုိတာ ၿငင္းလုိ ့မရဘူးထင္ပါတယ္။ ခင္မင္ၿခင္း ဆုိတဲ့ စိတၱဇနာမ္ကုိ လက္ဆုပ္လက္ကုိင္ ၿပလုိ ့မရေပမဲ့ စကားတစ္ခြန္း ၊ အၿပဳအမူ တစ္ခ်ိဳ ့တစ္ေလေတြႏွင့္ မိတ္ေဆြေကာင္း သူငယ္ခ်င္းေကာင္း ဆုိတာကုိေတာ့ အသိအမွတ္ၿပဳႏုိင္ၾကမွာပါ။

မိတ္ေဆြေကာင္းေတြနဲ ့အတူရွိေနၿခင္းက အထီးက်န္ဆန္မႈဆုိတဲ့ ေဝါဟာရႏွင့္ ကင္းကြာခြင့္ ရရွိေစတာကုိေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ အမက္ေမာဆုံးပါပဲ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကြ်န္ေတာ္ အေပါင္းအေဖာ္မက္ပါတယ္။ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ ေတာင္မွ ေဘာလုံးကန္၊ ေရကူး ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြႏွင့္တရုံးရုံးရွိေနတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းမတက္ႏုိင္လုိ ့စာကူးေပးရမယ္ဆုိရင္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းပီသခ်င္တာနဲ ့ အၿပဳိင္အဆုိင္စာကူးေပးခ်င္တဲ့ အေပါင္းအေဖာ္ေတြကုိေတြးတုိင္း ၾကည္ႏူးမိၿပန္တယ္။ မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဆုိတာ ေႏြးေထြးမႈ ၾကည္ႏူးမႈ ဆုိတဲ့ ရသေတြၿပည့္လွ်ံေနတာပါပဲ။

ကုိယ္တုိင္ေၿဖရွင္းရမဲ့အခက္အခဲနဲ ့ၾကဳံတုိင္း “စိတ္ဓါတ္မက်နဲ ့ မင္းလုပ္ႏုိင္မွာပါ” စကားတစ္ခြန္းကုိ အၿမဲႏွစ္သိမ့္ ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း ကြ်န္ေတာ္ အတုိင္းမသိ ေက်းဇူးတင္မိတယ္။သူတုိ ့ ေပးတဲ့ စိတ္ဓါတ္ ခြန္အားေတြ ကေန စတင္ၿမစ္ဖ်ားခံၿပီး ရင္ဆုိင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ဘဝတုိက္ပြဲေတြလည္း အမွတ္ရစရာေတြပါ။ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဆီကေနရရွိတဲ့ ရဲရင့္ၿခင္း ၊ ယုံၾကည္မႈတုိးတက္ေစၿခင္း ဆုိတဲ့ လက္ေဆာင္ကလည္း အၿမတ္တႏုိးတန္ဖုိးထားစရာ ေကာင္းလြန္းလွၿပန္တယ္။

ကြ်န္ေတာ္ မုိက္ရူးရဲဆန္ၿပီး လမ္းမွားေတြေလွ်ာက္မိတဲ့အခါေတြမွာ အမုန္းခံၿပီး စိတ္ရွည္လက္ရွည္ႏွင့္ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ၿပဳၿပင္ေပးတတ္သလုိ၊ အတၱၾကီးသလုိၿဖစ္သြားတဲ့ အၿဖစ္အပ်က္တစ္ခ်ိဳ ့မွာလည္း ခ်စ္ေသာမ်က္စိၿဖင့္ ေဝဖန္ရွင္းၿပရဲတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိတ္ေဆြေကာင္းေတြဟာလည္း မရွိမၿဖစ္ပါပဲ။ ပန္းတုိင္ မယိမ္းယုိင္ေလွ်ာက္ႏုိင္ခဲ့တာ တူညီတဲ့ေၿခလွမ္း၊ မေနာခ်င္းနီးစပ္တဲ့ မိတ္ေဆြစစ္ေတြေၾကာင့္ပါပဲ။

ကမၻာ ့ရြာၾကီးလုိ ့တင္စားထားတဲ့ ဒီေခတ္ၾကီး ထဲမွာ ရည္မွန္းခ်က္ေတြအတြက္ ေရၿခားေၿမၿခားမွာ ရွိေနၾကေပမဲ့ အစိမ္းေရာင္ မီးသီးေလး ရဲ ့တစ္ဖက္ကေန ရင္ဖြင့္တုိင္ပင္လို ့ အက်ိဳး ႏွင့္ အေၾကာင္း အတူတူခြဲၿခားၿပီး ဝမ္းနည္းၿခင္း ဝမ္းသာၿခင္း မွ်ေဝၾကတဲ့ ထာဝရမိတ္သဟာေတြဟာလည္း ဆုလာဘ္ပါပဲ။ ဒီလုိ အရွိကုိ အရွိတုိင္း စိတ္ရင္း မွန္မွန္ႏွင့္ ဆက္ဆံေပးတဲ့ မိတ္ေဆြေတြရဲ ့ အခန္းဂဏၭကလည္း အေရးပါလြန္းလွၿပန္တယ္။

အေပါင္းအသင္းေတြနဲ ့ ေတြဆုံခြင့္ရတဲ့ အခုိက္အတန္ ့ဒီအခ်ိန္ေလးေတြဟာ တန္ဖုိးရွိလြန္းပါတယ္။ ေႏွာင္းမွ သတိတရႏွင့္ တမ္းတေနၿခင္းက မုိးပ်ံပူေဖာင္း လက္ကေန လႊတ္လုိက္သလုိမ်ိဳး ၿပန္ရဖုိ ့မလြယ္ေတာ့ပါဘူး။ ဓူဝံၾကယ္ တစ္စင္းထဲ အေဖာ္မဲ့ၿပီး ပုိေတာက္ပေနတာထက္ ခုႏွစ္စင္ၾကယ္လုိ အေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ ့ ေရာင္ၿခည္ၿဖာလုိ ့အလင္းေဆာင္ေနတာကုိေတာ့ ပုိႏွစ္ၿခဳိက္မိတာအမွန္ပါပဲ။

မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တဂ္ထားတဲ့ ညီမေလးေဇာ္ ေရ ေက်နပ္ေပးပါေနာ္။ ဒီတဂ္ပုိစ့္ေလးကုိ ဆက္တဂ္ခ်င္ေပမဲ့လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးၿပီးၾကေနၿပီး။ လူမႈက်င့္ဝတ္မွာပါတဲ့ မိတ္ေဆြက်င့္ဝတ္ေလး ကုိ ကြ်န္ေတာ္အခု ၿပန္ဖတ္ၾကည့္ရင္း ခ်ေရးၾကည့္မိပါေတာ့တယ္။

ေပးကမ္း ခ်ီးၿမွင့္ ၊ ကုိယ္ႏွင့္ ယွဥ္ထား
စီးပြားေဆာင္ရြက္ ၊ ႏႈတ္ၿမြတ္ ခ်ိဳသာ
သစၥာ မွန္ေစ ၊ ဝတ္ငါးေထြ က်င့္ေလ မိတ္သဟာ