ဆင္ၾကယ္ သက္ေသတည္

Friday, May 22, 2009



ဆယ္တန္းေၿဖၿပီး ရန္ကုန္မွာသင္တန္းတက္တုန္းက ခင္တဲ့သူငယ္ခ်င္း အဆြယ္ေကာင္း

တာနဲ ့ လွည္းကူး ကုိ သြားလည္ၿဖစ္ပုံပါ။ လွည္းကူးကုိ မေရာက္ဖူးေတာ့ တစ္လမ္းလုံး

ဟုိၾကည့္ဒီၾကည့္နဲ ့တစ္လမ္းလုံး မတ္တတ္ေလးရပ္ၿပီး လုိင္းကားေလး တြယ္စီးလုိ ့ေပါ့။။။

“မေရာက္ေသးဘူးလားကြာ” ကြ်န္ေတာ္ေမးတုိင္း“ေရာက္ေတာ့မွာပါကြ”ဆုိၿပီး သူငယ္ခ်င္း

ၿပန္ေၿဖတာလည္း အခြန္းေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး။။။ အဲဒီလုိနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ေမးတဲ့ အခြန္းတစ္

ေထာင္ၿပည့္ခါနီးမွာ လွည္းကူးဂိတ္ဆုံးကုိ ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ကားေလးရပ္တာနဲ ့ လူ

အုပ္ၾကားတုိးၿပီး ဆင္းေတာ့ ဖိနပ္ေလးတစ္ဖက္ ဘယ္သူနင္းလုိက္သလဲ မသိဘူး တိကနဲ

ၿပတ္သြားပါ ေလေရာပဲဗ်ာ။။။။ အဲဒီမွာ စၿပီး ကံဆုိးတာပဲ အဟင့္ း) သူငယ္ခ်င္းက ဖိနပ္အ

သစ္ဝယ္ဖုိ ့ အနီးအနားမွာ ဖိနပ္ဆုိင္ ရွာၾကည့္ေတာ့ မေတြ ့တာ နဲ ့ “မုိးခ်ဳပ္ေနၿပီးကြာ

မနက္ၿဖန္က်မွပဲ ရွာဝယ္ၾကတာေပါ့။” “အုိေကေပါ့ ကုိယ့္ကုိ ဘယ္သူမွ သိတာလည္း

မဟုတ္ ရွက္စရာမရွိ” ဆုိၿပီး ဖိနပ္မပါဘဲနဲ ့ လွည္းကူးထဲကရပ္ကြက္တစ္ခုထဲကုိ ေၿခဖလာ

ႏွင့္ ဒုိးခဲ့တာေပါ့။ လမ္းမွာ သတိထားမိတဲ့သူက ၿပဳံးသြားၾကတယ္ တစ္ခ်ိဳ ့ၾကေတာ့ ဟဲဟဲ

ဆုိၿပီး လုပ္သြားတယ္။ ကုိယ္က ေတာ့ ခပ္တည္တည္ပါပဲ နဂုိကတည္းက ရွက္ေၾကာၿဖတ္

ထားၿပီးသား(အဟြတ္)


ဒီလုိနဲ သူငယ္ခ်င္းအမ်ိဳးအိမ္ေရာက္ေတာ့ ဖိနပ္မပါနဲ ့ေရာက္လာတဲ့ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ အထူး

အဆန္း သတၱဝါအလား ဝုိင္းၾကည့္ၾကေတာ့မွ ရွက္ေၾကာၿပန္ဆက္သြားတယ္ ထင္ပါရဲ ့။

“အဟဲ ဒါက ဒီလုိရွိပါတယ္။ ကားေပၚက အဆင္း မွာ သူမ်ားတက္နင္းသြားလုိ ့ပါဗ်ာ”

ဆုိၿပီး ၿပဳံးၿဖီးၿဖီးခဲ့တာေပါ့။ စိတ္ေကာင္းပုံရတဲ့ အေမၾကီး(အဖြားကုိ အေမၾကီး လုိ ့ သူငယ္

ခ်င္းကေခၚလုိ ့)က တစ္ေလာက အေဖၾကီးအတြက္ ဝယ္ထားတဲ့ ဆင္ၾကယ္တံဆိပ္ရာ

ဘာဖိနပ္တစ္ရံရွိတယ္။။။ အဲဒါ ေလး ေလာေလာဆယ္စီးထားလုိက္ပါဆုိေတာ့ ၿငင္းလုိ

့လည္းမေကာင္း ၿငင္းၿပန္ရင္လည္း စီးစရာမရွိဆုိေတာ့ လက္ခံလုိက္တာေပါ့။။။

(သူမ်ားအိမ္သြားလည္တာ အဲဒီလုိ ၿပသနာေပးတာ……)


ဖိနပ္ၿပသနာေအးသြားေတာ့ ေရမုိးခ်ိဳးၿပီး ထမင္းစားၾကတယ္။အေဝးၾကီး ကားတြယ္စီးလာ

တာေလး ခရီးပန္းတာေလးကုိ အေၾကာင္းၿပၿပီး ထမင္းတီးလုိက္တာ ႏွစ္ပန္းကန္ေမာက္

ေမာက္ က ခဏေလးပဲ။။။ (အဲဒီလုိ ဧည့္သည္မ်ိဳး )


ခဏေနက်ေတာ့ အေမၾကီးက “ဒီညလွည္းကူးလမ္းမၾကီးမွာ စတိတ္ရႈိးရွိတယ္ သြားၾကည့္

ၾကအုံး” …..သူငယ္ခ်င္းက “ဘယ္လုိလဲ” ဆုိၿပီး ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေမးေတာ့ နဂုိကတည္းက

ၿငိမ္ၿငိမ္မေနတတ္တဲ့ေကာင္မဟုတ္လား “အုိေက ဂုိးတာေပါ့” ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ေလးစီးၿပီး

ႏွစ္ေယာက္သား လမ္းထိပ္ထြက္လာခဲ့တယ္။ လမ္းမေပၚထြက္ေတာ့မွပဲ စတိတ္ရႈိးကုိ သြား

ေနၾကတဲ့ စက္ဘီးေတြ ဆုိင္ကယ္ေတြ ေထာ္လဂ်ီေတြ အၿပည့္။ ေထာ္လဂ်ီ လာရင္ ဟြန္းတီး

စရာမလုိပဲ အေဝးကတည္းက “ထြတ္ ထြတ္…ထြတ္” အသံၾကားကတည္းက လူကေဘးယာ

ရွဲေနၿပီးသား။ ဆုိင္ကယ္ စက္ဘီးေတြကလည္း လမ္းေသးေသးထဲမွာပဲ ေထာလာဂ်ီကုိ မရမ

က ေက်ာ္ခြေနၾကေသးတယ္ (စူပါမင္းကြ)


ဒီလုိနဲ ့ႏွစ္ေယာက္သား ဟုိၾကည့္ ဒီၾကည့္ႏွင့္ စတိတ္ရႈိးေရာက္သြားပါေရာလား။ ေရာက္ေတာ့

့ စတိတ္ရႈိးက စေနၿပီး။ စတိတ္ရႈိးစင္ႏွစ္ဖက္မွာ ခုန္ဆြ ခုန္ဆြ နဲ ့ဆုိေတာ့ အခုမွ ေရာက္တဲ့

ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ ဘယ္ၿမင္ပါ့မလဲ။ အဲဒီေတာ့ လြတ္တဲ့ ေနရာေလး ဝင္တုိးအုံးမေလ ဆုိၿပီးေတာ့

“ဟုိဖက္ တုိးလုိက္ ဒီဖက္ တုိးလုိက္ တုိးရင္းနဲ ့ကလုိက္” လုပ္ရင္းနဲ ့ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ကြ်န္ေတာ

လူကြဲသြားပါေလရာ။။။ကြ်န္ေတာ့္ခဗ်ာ ရြာပတ္ၿပီး ။ ၿပန္ရမဲ့ လမ္းလည္း မႈန္ဝါးဝါး သိပ္မမွတ္မိ။

သူငယ္ခ်င္းကုိ ရွာမွ ၿဖစ္မယ္ေလ ဆုိေတာ့ လူအုပ္ကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့ မ်ားလုိက္တဲ့ ပြဲေစ်း

လွည့္တဲ့လူေတြရယ္ ခုန္ဆြခုန္ဆြကေနၾကသူေတြရယ္ ကုိ ၾကည့္ၿပီး မ်က္ရည္ေတာင္ ကေတာက္

ကေတာက္ က်ခ်င္တယ္။ နာရီၾကည့္လုိက္ေတာ့ တစ္ခ်က္ ထုိးေနၿပီး။ အိမ္ကုိ မွန္းၿပီး ၿပန္တာပဲ

ေကာင္းပါတယ္ေလ။ လၿပည့္ညမုိ ့လုိ ့ေတာ္ေသးတယ္။ လမ္းမွာ တစ္ေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စ

ေတြ ့ေတာ့လည္း မူးၿပီး လဲေနသူေတြခ်ည္းပဲ။ တၿဖည္းၿဖည္း စတိတ္ရႈိးနဲ ့ေဝးလာတာနဲ ့ တၿဖည္း

ၿဖည္းတိတ္ဆိတ္လာတယ္။ လေရာင္ေအာက္မွာ အိမ္မည္းမည္းၾကီးေတြက ေခ်ာက္ေခ်ာက္ၿခားၿခား။

ဒီအခ်ိန္မွ အိမ္မွားၿပီး ေအာ္ေခၚမိရင္လည္း ဝုိင္းဆဲၾကမွာအမွန္ပဲ။ ၿပန္စဥ္းစားစမ္းဆုိေတာ့ ထြက္လာ

တုန္းက ၿခံဝမွာ သရက္ပင္ကုိ မွတ္မိသြားတယ္။ ဒီလုိနဲ ့အိမ္ေတြ တစ္အိမ္ၿပီး တစ္အိမ္ ၾကည့္ရင္း

ၿခံဝမွာ သရက္ပင္နဲ ့အိမ္ကုိ ေတြ ့ေတာ့ ဝမ္းသာ(နည္း)ပက္လက္ႏွင့္ လူက ႏုံးေနၿပီး(အဟူး)


“ေဒါက္ ေဒါက္”

“ေဒါက္ ေဒါက္”

“ဘယ္သူလဲ”

“ကြ်န္ေတာ္ ညီေဇာ္နဲ ့ ပါလာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းပါ”

“ညီေဇာ္ေရာ”

“ညီေဇာ္ နဲ ့ လူစုကြဲသြားတာ”

“ဟုတ္ပါ့မလား ညီေဇာ္ ႏွင့္ သူ ့သူငယ္ခ်င္း အတူတူသြားတာေလ”ဆုိၿပီး တိတ္ဆိတ္သြားသည္။

အခ်ိန္မေတာ္ဆုိေတာ့ အေမၾကီးလည္း တံခါးဖြင့္ဖုိ ့ခ်ီတုန္ခ်တုန္ၿဖစ္ေနပုံပင္။

“ဟုတ္ပါတယ္ အေမၾကီးရာ”(သနားစဖြယ္ေသာ အသံႏွင့္)

စဥ္းစားစမ္း စဥ္းစားစမ္း ဘယ္လုိလုပ္ယုံေအာင္ လုပ္ရမွာပါလိမ့္

“ေၾသာ္ အေမၾကီး ကန္ေတာ့ေနာ္ တကယ္ကန္ေတာ့ေနာ္

အေမၾကီး ယုံေအာင္ “ဒီမွာ ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္” ဆုိၿပီး တံခါးေအာက္မွာ ထုိးထဲ့လုိက္တယ္”

အဲဒါမွပဲ တံခါးဖြင့္ေပးေတာ့တယ္။(ဟူးးးးးးးးအခုမွပဲ သက္ၿပင္းေလးခ်လုိက္ ေတာ့တယ္)


အေမၾကီးငယ္ငယ္တုန္းက ညအခ်ိန္မေတာ္ သူတုိ ့အိမ္ ဓါးၿပတုိက္ခံရဖူးေတာ့ စိတ္စြဲေနေၾကာင္းကုိ

ေနာက္မွ သူငယ္ခ်င္းကေနတဆင့္သိခဲ့ရတယ္။ ေၾသာ္ ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ သက္ေသရွိလုိ ့ပဲ အၿပင္မွာ မုိး

မလင္းခဲ့ရတာ။။။။

ဒီပုိစ့္ေလးေရးေတာ့သူငယ္ခ်င္းညီေဇာ္ႏွင့္အေမၾကီးကုိသတိတရမိပါသည္။။။

12 comments:

မငံု said...

ေတာ္ေသးတယ္ေနာ့။ မဟုတ္ရင္ တလႏြန္တို႔ သူငယ္ခ်င္းမျပန္မလာခ်င္း အိမ္ေပါက္၀မွာ ေနရမွာ ျဖစ္သလို..အေမၾကီးေၾကာက္ျပီး ေအာ္တာနဲ႔ :) ရပ္ကြက္လူၾကီးအိမ္ေလာက္ေတာ့ အနည္းဆံုးေလးပဲ။။

Sein Lyan Tun said...

ဆင္ႀကယ္ကယ္ေပလို႔ေပါ့

တူရီးေတာ္ ကေတာ့ၿဖစ္ရမယ္
ဦးရီးေတာ္ ကိုဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ၿပီးေရာ
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဦးရီးေတာ္က ၿမစ္ႀကီးနားေလာက္မွာပဲရွိမွာ
ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာမွာေတာ့ တူရီးေတာ္ဆီကို
က်ေနာ္လဲ ယူအက္အယ္တက္တုန္းက လွည္းတန္းနဲ႔ေက်ာင္းနဲ႔ဖိနပ္မပါပဲလမ္းေလွ်ာက္ဖူးတယ္ ဖိနပ္ေတာ့ပါပါတယ္
ဒါေပမယ့္ခ်စ္သူေလးဖိနပ္ေပါက္လို႔ေပးစီးတာ
အဟီ
ကပ္ႀကြားသြားတယ္
ေၿပာရအံုးမယ္ ဆင္ႀကယ္ေတာ့မဟုတ္ဘူးသိလား
ေအာကတီပါ
မႏၱာေလးကေန အခ်ိန္ယူ ပံုစံေပးၿပီး ေသခ်ာမွာထားတာ
အဟီးးး
အၿမင္ကတ္ေလာက္ေရာေပါ့ေလ
ဒီေလာက္ပဲႀကြားေတာ့မယ္ေနာ့္
ကို ့တူေတာ္မို ့လို ့ႀကြားသြားပါတယ္
အဟီးး
ခင္မင္ေလးစားစြာၿဖင့္
ဖိုးစိန္

ဘႀကီးေတာ္


ႈဦးရီးေတာ္

မိုးစက္အိမ္ said...

ေတာ္ေသးတာေပါ. ဆင္ၾကယ္ကယ္လို. ဘဲ ...ႏို.မိုဆို
ကိုႏြန္တို.ေတာ. ဒီတညေတာ. အၿပင္မွာအိပ္ဖို.ၿဖစ္လာၿပီ
သီခ်င္းဆိုေနရအံုးမယ္ အဟတ္ ...

ေဇာ္ said...

ရာမညတုိင္းကမုိ႕ ကုိည လုိ႕ေခၚပလုိက္ျပီ။ တတ္ႏုိင္၀ူး။ မေက်နပ္ရင္ ညီ့ အိမ္ကုိ ျပန္လုိက္လာေခ်။ ဒါပဲ။ ငွဲငွဲ။ ၾကိဳက္သြားျပီ။ တစ္ခါထဲနဲ႕ လင့္တယ္။ ဟြင္းဟြင္း။

သားၾကီး said...

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးနဲ႔ေရးထားတာဖတ္ေပ်ာ္တယ္
ဆင္ၾကယ္ေၾကာင့္ေပါ့နာ္.. အဟတ္ :)

Dream said...

ဆင္ၾကယ္သက္ေသတည္မည္ေပ့ါေလ ဟုတ္လား...အဟား... အင္း..ဖိနပ္ေလးေက်းဇူးေနာ္

ေရတမာ said...

အကို ပံုထဲက ဖိနပ္က ဆင္ၾကယ္ဟုတ္လို႔လား။
တကယ္ဆင္ၾကယ္ပံုျပပါဗ်ိဳ႔ းP

မိုးခါး said...

:)
ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ေလး ကယ္ေပလို႕ေပါ့ .. :D
ဒီလိုဧည့္သည္မ်ိဳးေတာ့ အိမ္လည္ေခၚေတာ့ပါဘူး .. :P

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

ေတာ္ေသးတာေပါ့...စခန္းမေရာက္သြားလို႔...
အခင္းျဖစ္ပြားစဥ္က သက္ေသခံ ဆင္ၾကယ္ ဖိနပ္ အခုရိွေသးလား..။

အိုက္ခီေလာက္ said...

လိုင္းေကာင္းတုန္းေလးလာဖတ္တာ
ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ဆိုလို ့ ဘဝကို ၾကိဳးစားျပီးရုန္းေနတဲ့စာထင္ေနတာ
ဖတ္လိုက္မွပဲ သက္ေသလုပ္ျပီးအိပ္လို ့ရေအာင္ ေ၇းထားတာကို
ဖတ္ျပီးေတာ္ေတာ္ရီလုိက္ရေသးတယ္

သီဟသစ္ said...

ကုိႏြန္ေရ..

ေတာ္ေသးတာေပါ့ အိမ္မွားမ၀င္လုိ႔..
ဆင္ၾကယ္ဖိနပ္ေလးသက္ေသကေတာ့ စိတ္ကူးေကာင္းလုိ႔ အိမ္ထဲ ၀င္လုိ႔ ရတာေနာ္..

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

Anonymous said...

သနားဖို ့လညး္ေကာင္းတယ္....ရီဖို ့လည္းေကာင္းတယ္....မေရာက္ဖူးတဲ ့ေနရာကို လူကြဲျပီး ညနက္သန္းေခါင္ ျပန္ရတာက မလြယ္ဘူးပဲ.... စင္ျကယ္ဖိနပ္ေျပာဖို ့ေတာ့ သတိရတယ္ဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ျဖတ္ထိုးဥာဏ္ေကာင္းပါတယ္.... ဒီပံုကို ျကည့္ျခင္းျဖင့္ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ျဖစ္နုိင္မွန္း မွန္းဆလို ့ရပါတယ္..... ေအာင္ျမင္မွဳပန္းတိုင္ကို ဆြတ္ခြတ္နိုင္ပါေစ.....

 

Posts Comments

©2006-2010 ·TNB